هستم . از سال‌های آغازین تحصیل، فرایند درمان شخصی‌ام را با جدیت آغاز کردم؛ مسیری که برایم نه‌تنها گامی در جهت رشد فردی، بلکه بخش جدایی‌ناپذیر از شکل‌گیری هویت حرفه‌ای‌ام به‌عنوان درمانگر بوده است. نگاه تحلیلی من نخست با مفاهیمی چون نظریه دلبستگی (Attachment)و ذهنی‌سازی (Mentalization) در موسسه هیلان شکل گرفت؛ نظریه‌هایی که در مواجهه با مراجعانی با دشواری‌هایی در زمینه تنظیم هیجانات، دلبستگی‌های ناایمن، روابط بین‌فردی و اختلالات شخصیت، برایم بسیار راه‌گشا بودند.
در ادامه، با تجربه آموزش در رویکردهای مختلف و مواجهه با اساتید و نهادهای متنوع، گرایش من به روان‌کاوی کلاسیک فرویدی ژرف‌تر شد. این علاقه‌مندی، اکنون در قالب ادامه آموزش در مؤسسه روان‌تحلیلی سیاووشان و حضور منظم در سوپرویژن‌های فردی و گروهی دنبال می‌شود. تلاشم بر آن است که از این منظر تئوریک، شنیدن، دیدن و اندیشیدن‌ام را در کار با مراجعان ژرفا ببخشم.

تمرکز من در کار بالینی، کار با بزرگسالانی است که با انگیزه‌های متنوعی وارد فرایند درمان می‌شوند؛ چه در جست‌وجوی کاهش رنج روانی ناشی از مسائلی مانند اضطراب، افسردگی یا تعارض‌های رابطه‌ای باشند، و چه در پی فهمی عمیق‌تر از خود.
باور دارم که فضای امن و پایدار جلسات روان‌درمانی روان کاوانه، مسیری منحصر به فرد برای گفت‌وگوی عمیق با ناهشیار فراهم می‌کند؛ فضایی که در آن، رنج‌ها شنیده می‌شوند، پیوندها بازشناسی می‌شوند و امکان رشد و دگرگونی فراهم می‌آید. در این مسیر، همواره خود را به سنت بنیادین روان‌کاوی یعنی سه‌گانه تحلیل شخصی، آموزش مستمر و نظارت حرفه‌ای متعهد می‌دانم، تا حضوری مسئولانه، اصیل و رو به رشد در فرایند درمان شکل گیرد